არგუმენტები სავალდებულო მანიშნებლის მოთხოვნაზე:
სავალდებულო წარწერის კანონის მხარდამჭერები, მათ შორის, ნატურალური საკვების მწარმოებლები და აქტივისტები ამტკიცებენ, რომ ხალხს აქვს უფლება იცოდეს, რას შეიცავს საკვები. გენმოდიფიცირების ზოგიერთი კრიტიკოსი, მაგალითად ტომ ფილპოტი თვლის, რომ ამ კანონების შემოღება, ხელს შეუწყობს იმ ინდუსტრიის მეტ გამჭვირვალობას, სადაც ამჟამად Monsanto-ს და Dupont-ის მსგავსი რამდენიმე დიდი კორპორაციაა დომინანტი მოთამაშე.
არგუმენტები სავალდებულო მანიშნებლის საწინააღმდეგოდ:
კანონის მოწინააღმდეგეები, სხვადასხვა ბიოტექტნოლოგიური გიგანტების ჩათვლით, მიიჩნევენ, რომ სავალდებულო წარწერები ფასების მატებას და საკვები კომპანიების წინააღმდეგ არასერიოზულ სასამართლო დავებს გამოიწვევს.
ზოგი მეცნიერი ამტკიცებს, რომ წარწერების კანონმა შესაძლოა იმაზე მეტად მოახდინოს გენმოდიფიცირებული საკვების დემონიზება, ვიდრე ამის რეალური მიზეზი არსებობს. UC Berkeley-ს პროფესორი დავიდ ზილბერმანი თვლის, რომ წარწერები “სტიგმის ეფექტს გამოიწვევს”, რაც შეაფერხებს გმ-საკვების კვლევებს, მისი სარგებლიანობის გაზრდის ან კლიმატის ცვლილების გავლენის დაძლევის მიმართულებით.
ამჟამად მსოფლიოში 64 ქვეყანა კრძალავს გმო-პროდუქციის გაყიდვას შეფუთვაზე შესაბამისი აღნიშვნის გარეშე. მათ შორის არიან იაპონია, მალაიზია, ახალი ზელანდია და ავსტრალია.
წარწერის კანონის რამდენიმე კვლევამ ნიდერლანდებსა და ჩინეთში აჩვენა, რომ ასეთ მიდგომას დიდად არ შეუცვლია მომხმარებლის ქცევა. თუმცა, 1997 წელს ევროკავშირის მიღებული იმავე კანონის შემდეგ, ევროპის ბევრმა ბიზნესმა საერთოდ ამოიღო გენმოდიფიცირებული ინგრედიენტების შემცველი პროდუქტები საკუთარი თაროებიდან.
No comments:
Post a Comment